امنیت غذایی، پایه و اساس توسعه پایدار است تا آنجا که می توان گفت بدون امنیت غذایی، هیچ جامعه ای نمی تواند به پیشرفت دست یابد. تامین غذای کافی و با کیفیت برای تمام فراد جامعه، به صورت پایدار و غیرمنقطع، ساده ترین تعریفی است که می توان برای امنیت غذایی ارائه کرد.
امنیت غذایی، تاثیرات مستقیم بر سایر جنبه های توسعه دارد. تغذیه مناسب، نقش مهمی در سلامت افراد و افزایش بهره‌وری نیروی کار دارد و در نقطه مقابل، کمبود غذا می‌تواند منجر به ناآرامی‌های اجتماعی، مهاجرت و حتی درگیری شود. به تعبیر دیگر، تامین نیروی انسانی توانمند و کارآمد که زیربنای هرگونه توسعه است، در وهله نخست، منوط به تامین غذایی است.
توسعه غذایی، خود به عنوان یک محور عمده اقتصادی نیز بسیار حائز اهمیت است. بخش کشاورزی به عنوان یکی از منابع اصلی تأمین غذا، نقش محوری در اقتصاد بسیاری از کشورها دارد. توسعه کشاورزی می‌تواند به ایجاد اشتغال، افزایش درآمد روستاییان و رشد اقتصادی کمک کند. صنایع تبدیلی و بسته‌بندی مواد غذایی نیز می‌توانند به ایجاد اشتغال و افزایش صادرات کمک کنند.
تامین غذا، زیربنایی ترین فعالیت اقتصادی انسان به شمار می رود و توسعه پایدار بدون توسعه غذایی ناممکن است. غذا، عامل فرهنگسازی و هویت بخشی به جامعه محسوب می شود و بخشی جدایی‌ناپذیر از فرهنگ هر ملت است.
